بررسی و مقایسه فراوانی سنگ پالپ، میان مقاطع هیستولوژیک دندان های مبتلا به پریودنتیت مزمن شدید و دندان های سالم

مقدمه: ارتباط میان عفونت پریودنتال و پاتوز پالپ، همواره مورد بحث بوده است. در این مطالعه انسانی مورد شاهدی به بررسی تاثیرات احتمالی بیماری پریودنتیت مزمن متوسط تا پیشرفته بر وقوع کلسیفیکاسیون و تشکیل سنگ پالپ پرداخته ایم. روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه آزمایشگاهی مورد شاهدی است. نمونه ها شامل بیست و سه دندان مبتلا به پریودنتیت مزمن با پیش آگهی hopeless در گروه case و بیست و سه دندان سالم از نظر پریودنتال که به دلایل مختلف از جمله طرح درمان  full extraction برای درمان های پروتز کامل و موارد مشابه کشیده شدند، در گروه control بود. پس از کشیدن و قطع ۲ میلی متر انتهای آپکس، دندان ها در محلول فرمالین ۱۰% به مدت ۷ روز قرار داده شدند. سپس به مدت ۱۰ روز در hno۳ ۵% دکلسیفیه شدند. پس از انجام مراحل آماده سازی بافتی از ریشه هر دندان سه مقطع از نواحی اپیکال، میانی و کرونال تهیه شد و یک پاتولوژیست باتجربه به بررسی اسلاید ها با میکروسکوپ نوری پرداخت. حضور سنگ پالپی در مقاطع بررسی شده و نتایج به دست آمده از دو گروه با یکدیگر مقایسه شد. نتایج: فراوانی سنگ پالپی در هیچ کدام از مقاطع، اختلاف معنی داری میان دو گروه نداشت (p-value: ۷۳۰/۰ و ۳۰۰/۰ و ۷۶۰/۰). نتیجه گیری: التهاب نسوج نگه دارنده دندان در پریودنتیت مزمن بر ایجاد سنگ پالپی تأثیرگذار نیست.